Help! Ik word gek van al die coronatips en schoolschema’s

Japke-d. denkt mee Adviezen, tips, schema’s. In coronatijd vliegen ze je om de oren. Tip van Japke-d. Bouma: gooi ze allemaal het raam uit, doe wat voor jóú werkt en verlaag je verwachtingen.

 

We stellen veel te hoge eisen aan onszelf

Ja, het is al middag. En nee, ik ben nog niet aangekleed. Nee, ik heb nog niet ontbeten en nee, ik heb nog niet gedoucht – laat me met rust. Ja, sorry hoor als ik kribbig klink, maar ik word knettergek van al die tips die ik de laatste dagen krijg over hoe ik de coronacrisis kan doorkomen.

Goed bedoeld hoor, daar niet van. Maar dan lees ik adviezen om ‘zoveel mogelijk vast te houden aan je routines, om vroeg op te staan, je ’s ochtends aan te kleden en niet midden op de dag te gaan douchen’ en dan denk ik: ga lekker zélf ’s ochtends douchen en aankleden en je aan je routines houden – ik doe even niet mee. Ik ben al blij als ik er aan dénk om te gaan douchen in deze vreselijke tijden.

Om over al die schema’s die me via Twitter, LinkedIn en Facebook om de oren vliegen nog maar te zwijgen – man man man.

Schemastress

Schema’s wanneer je moet sporten, thuisscholen en ontspannen, schema’s met ‘leuke activiteiten’, schema’s met kleurtjes, schema’s met de vergadertijden van je werk, met meditatietrainingen en of dat allemaal nog niet erg genoeg is kwamen daar afgelopen week de schoolschema’s voor de kinderen bij. Ouders sturen me berichten dat ze panisch worden van de ‘tipterreur’ en de ‘schemastress’.

Zoals de lezer die me deze week een schema van de school van zijn kinderen doorstuurde, waarin de dag van acht uur ’s ochtends tot half tien ’s avonds was volgepland met aankleden, douchen, ontbijten, schoolwerk, pauzes, buiten spelen, eten en na het diner nog ‘vragen voor morgen voorbereiden’.

Hij wist dat het slechts een ‘voorbeeldschema’ was, maar zijn kinderen én zijn vrouw die zelf leerkracht is, waren zich er helemaal kapot van geschrokken.

Een moeder schreef me op Twitter dat ze valeriaan had gehaald voor „een totaal overstresste tiener door de voortdurende stroom aan opdrachten die tot laat in de avond en in het weekend doorgemaild worden”.

Een moeder liet me weten dat haar dochter van school filmpjes moet maken, in sportkleding, van haar sportopdrachten, om te kunnen controleren of ze die wel doet. Een andere moeder wilde anoniem in een persoonlijk bericht best bekennen dat haar dochter eigenwijs is „en geen reet doet” aan haar schoolwerk.

Jongens. Natuurlijk ben ik blij dat ik ook berichten krijg van mensen die er wél in slagen al hun werk en dat van hun kinderen te cheffen. Die harmonieuze foto’s posten van hun kroost met frisgekamde haren aan de keukentafel.

Maar wat als je ‘normale’ kinderen hebt, of kinderen met concentratieproblemen? Wat als je kleintjes hebt? Of erger nog: wat als je een slechte ouder bent – pas op de ironie mensen – die natuurkunde en scheikunde niet snapt en al blij is als ze bij haar familie elkaar niet afmaken? Ik zeg dit even voor mezelf.

Verlaag je verwachtingen

Wat míjn tips zouden zijn? Al die tips lekker uit het raam gooien en al die schema’s erachteraan en doen wat voor jou en je gezin werkt. Maar boven alles: verlaag je verwachtingen. We stellen op dit moment veel te hoge eigen aan onszelf.

Want natuurlijk wil onze werkgever dat alles ‘gewoon’ doorgaat en wil de school zo snel mogelijk de draad weer oppakken – dat is ook te prijzen. En geprezen zijn alle leraren die keihard werken om het thuisonderwijs op poten te zetten.

Maar niet iedereen kan meekomen. En e-mails sturen met ‘dit is geen vakantie’ en ‘we zien wat jullie doen’, zoals ik van lezers hoor, helpt niet. „We doen alsof alles door moet draaien”, schreef een moeder, „maar dat moet het helemaal niet”.

Weet je wat ik denk? Dat we moeten accepteren dat er bij sommige mensen de komende weken, of misschien zelfs wel maanden, even helemaal NIETS uit hun handen komt.

„Alles wat lukt is meegenomen”, schreef een ouder. Overleven is op dit moment belangrijker dan dagelijks alle ‘Skype stand-ups’ af te vinken en rekentaak veertien tot en met negentien af te krijgen.

Denk ook eens aan de mensen die ‘gewoon’ naar hun werk moeten, hun kinderen thuis of op de opvang of op school moeten achterlaten in de angst dat ze besmet raken. Denk ook aan de singles voor wie deze tijd voelt als een gevangenis.

Ik bedoel eigenlijk: dit is geen tijd voor schema’s, dit is een tijd voor de kalmte die ons zal bewaren. Als we elkaar gek blijven maken met schema’s, zitten we over twee weken allemaal in een burn-out.

Dit is „een catastrofale ramp”, schreef een lezer naar de Volkskrant. Het is tijd te accepteren dat daar catastrofale gevolgen bij horen. Korte samenvatting: minder arbeidsproductiviteit en minder leerprestaties zijn nog onze minste zorgen.

„We houden van elkaar”, schreef een moeder, „en hopen niet gek te worden” – dát is vanaf nu mijn schema.

En, oké oké, ik ga al douchen.

Bron: Japke-d. Bouma voor het NRC

Photo by Volodymyr Hryshchenko on Unsplash